بررسی تاثیر داروهای (مورفین، نالوکسان و پیلوکارپین) بر ساختار بافتی غدد ابریشمی و ویژگیهای ابریشم حاصل

از آنجا که صنعت ابریشم از نظر اقتصادی اهمیت زیادی دارد، تلاشهای زیادی در جهت تولید بیشتر ابریشم در دنیا در حال انجام است . تلاشهای مجتمع علمی در این راستا در دو جهت می باشد: اصلاح نژاد و دستیابی به نژادهای مقاوم به تغییرات محیطی و در عین حال ابریشم زا، تاثیر ترکیبات شیمیایی به کرمینه ها در مراحل مختلف زندگی و سنجش ابریشم حاصله. از جمله ترکیباتی که در جانوران مختلف اثرات متفاوتی بروز می دهد، اوپیوئیدها است . مثلا اوپیوئیدها در انسان منجر سستی و رخوت شده در صورتیکه در اسب ، خوک ، نوعی سوسک آمریکایی و عنکبوت منجر به تحریک پذیری و سرخوشی می شوند. با این تحقیق اولا تاثیر مرفین بعنوان یک ترکیب اوپیوئیدی و پیلوکارپین به عنوان یک داروی پاراسمپاتیک بر نمونه ای از بی مهرگان به اثبات رسیده. ثانیا دوزهای مختلف آنها اثرات متفاوتی را بروز داده اند. این اثرات در وزن لاروی، وزن پیله ها و قشر ابریشم محسوس می باشد. هرچند که مورفین بر موارد ذکر شده متناسب با افزایش دوز، اثر منظمی نداشته اما پیلوکارپین از یک اثر کاملا منظم برخوردار است زیرا متناسب با افزایش دوز، موجب وزن لاروی، کاهش وزن پیله ها و قشر ابریشمی شده است .